RJ week 2023 item 2: Kris
In de tuin, maart 2019
Kris
Zondag, op de eerste dag van Restorative Justice week, bereikte ons het verdrietige bericht dat onze Vlaamse vriend & collega Kris Vanspauwen is overleden na jarenlang ernstig ziek te zijn geweest.
Kris was een bekend, vriendelijk gezicht op alle internationale congressen van het European Forum for Restorative Justice, een organisatie waar hij een aantal jaar ook de coördinator van is geweest. Achter de schermen bleef hij daarna nauw betrokken. Zijn werk als bemiddelaar heeft hem mede gevormd. Hij was enorm belezen en een fervent verzamelaar van literatuur over restorative justice en transitional justice. Het was een groot plezier om met hem te filosoferen over ons vak. Hij was zijn tijd ver vooruit door herstelrecht te zien als iets wat niet slechts op relationeel niveau toegepast kon worden bij commune criminaliteit maar ook op nationaal niveau bij grootschalige schendingen van mensenrechten en collectief geweld. Zijn oprechte interesse was eveneens voelbaar in het persoonlijk contact. Hij werd van collega ook vriend. Toen hij ziek werd bleven we in contact. Over de gewone dingen in het leven, maar ook over de diepere lagen van het bestaan en wat er echt toe doet. Als collega's van over de grens hebben we nog diverse keren bij hem in de tuin in Stevoort gezeten onder de appelbomen, genietend van zijn zelfgemaakte brood. Hij betrok zijn vrouw en zijn kinderen ook bij die bezoeken, een echte familieman. Hij schreef prachtige, open en ontroerende nieuwsberichten. It takes a village to raise a child schreef hij in september met daarin een ode aan een grote cirkel van mensen om hem heen die hem al die tijd hebben bijgestaan.
Hierdoor hebben we ook op afstand met hem mee kunnen leven. Hij was tot het laatste moment een man van de verbinding. De positieve wijze waarop hij omgegaan is met de tegenslagen, samen met de mensen om hem heen, hebben diepe indruk op ons gemaakt. Zijn passie voor het herstelrecht en voor het leven heeft ons geïnspireerd en hij zal nog lang in onze herinnering voortleven.
Lieve Kris, het was een voorrecht je gekend te hebben, we zullen je intens missen!
Anneke, Gert Jan en Annemieke
We sluiten graag af met een van zijn lievelingsgedichten op deze kinderrechtendag:
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Ze zijn de zonen en dochteren van ‘s levens hunkering naar zichzelf.
Ze komen door je, maar zijn niet van je. En hoewel zij bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hun je liefde geven, maar niet je gedachten. Want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichaam huisvesten, maar niet hun ziel, want hun ziel toeft in het huis van morgen, dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen hun gelijk te worden, maar tracht niet hen aan je gelijk te maken.
Jullie bent de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten. Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter een vreugde voor je zijn.
* Kahlil Gibran
